Dag, 28, 29 en 30

Vandaag, zondag 23 juni een rustdag. Een mooie gelegenheid om is terug te kijken op de afgelopen 4 weken. Na een mooie uitzwaai-speech-avond op zondagavond 19 mei bij de tennis en aansluitend op vrijdag en zaterdag 24-25 mei aan de steenboerweg. Met een rugzak vol met mooie woorden en bescherm-heiligen   vertrokken.

Eerste week:

Wat zoal voorbij kwam. Het missen van Marijke, de kinderen, Sem, vrienden, het loslaten van het werk en de dagelijkse beslommeringen. In het begin ging dat niet vanzelf. Met regelmaat kwam van alles nog voorbij. Het slapen in een tentje. Het alleen zijn. Hoe is dit voor Marijke? Is dit wat ik nu graag wil? Kortom een week met vragen en wennen aan al die nieuwe omstandigheden. Gelukkig geen moment twijfel-spijt gehad.

Tweede week:

Het ritme van het dagelijks fietsen wordt gewoon. Wat wel voorbij komt, is de fysieke inspanning. Zwaarder als verwacht. Zeker toen het klimwerk in Belgie en Noord Frankrijk begon. Twijfel, kan ik dit wel? Is het niet te hoog gegrepen? Dit waren gedachtes die zoal voorbij kwamen. Niet aan toe geven en doorzetten was het credo. Het alleen onderweg zijn word gewoon. Ik begin meer en meer te genieten van de omgeving. Het loslaten van “Nederland” gaat goed. Kortom het wordt steeds mooier. 

Derde week:

Inmiddels de Maas-route verlaten en vanuit Langres op naar de Route Oude Wegen. Deze start voor mij in Vezelay. De eerste ervaring met een serieuze klim was in Vezelay. Ik kwam al fietsend niet tegen de berg op. De twijfel sloeg opnieuw toe. ‘S nachts schrok ik wakker met dezelfde vraag: kan ik dit wel...etc, Gelukkig kwam de volgende dag de ultieme test met een aantal behoorlijke beklimmingen. Yes, ik kan het. 💪 Vanaf dat moment geen twijfel meer.

‘S morgens niet weten waar je ‘s avonds uitkomt vind ik een mooie afsluiting van de fietsdag. Het is iedere dag weer een verrassing. Mooi om te ervaren hoe mede-camping-gangers reageren. De een is erg gastvrij en nieuwsgierig. De ander reageert verbaasd en vind het maar niets. Maar goed ook dat we niet allemaal gelijk zijn. Dan zaten we met zijn allen op de fiets😉

Vierde week:

De energie gaat steeds minder naar de fysieke inspanning van het fietsen. Het wordt makkelijker en daardoor meer tijd en aandacht voor mijzelf en de omgeving. Momenten om in de spiegel te kijken. Dit is ook wat ik mij had voorgesteld. 

Vrijdag melde ik mij bij een camping met de vraag of ze een plekje hadden? Die hadden ze! Ik was de enige gast op een grote camping. Ik stond helemaal ziel’s alleen met mijn kleine tentje in het grote bos.  Dit was nog eens echt stil!

Gisteren kwam ik wederom het Vlaamse stel tegen. Samen bakkie gedaan. Tevens uitleg gegeven hoe je een foto verstuurd met WhatsApp. Lachen!

Kortom, het gaat goed met me!

gr.👍👊